Buenos días, así que estas mirando de cambiar de montura, lo digo por Lapierre que no por las fotos del casco viejo :roll: Igual yo también me animo a cambiar que te parecen estos juguetes que ando mirando :scratch .. Salu2
:melopien: ¿Quen será o tipo do jersey pistacho e abrigo que se ve o fondo?. Soanme esos zapatos ......:roll: O resto do reportaxe urban/sñoritas-bike e o milloriño que vin eu no mundo das bicicletas dende que empecei a andar en aquel triciclo de madeira e sin pedales que me fixera meu pai con paus de figueira. :clap O reportaxe original e tremendamente ocurrente, muy bueno.:cunaoo
**** eso es una bici?????? con el montage de la derecha es brutal para bajar el Cuco sin tocar freno, ademas será ligera, 30 Kilillos, si pesa menos de 25 es un chollo.
Maismar que aconsellas oxe para navegar????........a inglesa.......sin trapo e co tormentin desplegao e baixar todos a sentina achicar auga.
Das un gran mariñeiro, moi ben, oxe teremos que naver así como dis "a bretona" ou a pau seco. A xente abaixo toda e sempre ocupada, arriba soio o timonel a caña, e botandolle unha ollada de vez en cando, por que hasta o pode levar o mar ... Bueno, pois zarpamos as 4.30 da ChancaNewport, para percorrer outra singladura. P.D. Moi majas as bicicletas as KT_NENE de Santiso e con tracción total, haberá que ir pensando en esa posivilidade, pois cada vez nos imos metendo en terrenos mais fangosos e non saberemos o que fai falla pa sair de eles.Léase a saida MTB de onte de Butelo. jejejej.
Hola hoy me quedo en casa espero poder salir el jueves, a probar si la rodilla me deja pedalear, de hecho tenia pensado salir hoy pero al final no puede ser y no es por el agüita :dance .Nota; En breve tendréis un concesionario KTM en frente a la medusa, tendrán en su catalogo estas Btt.?? Salu2
La tracción delantera sera permanente:crybaby La motoreta me gusta y con esa medida de rueda de radio mas corto acorta tambien mucho el desarrollo, lo que significa una subida garantizada a sitios chunguisimos. La tienda KTM de la Medusa nos queda a webo, seguro que hicieron un estudio y salio que los de la zona norte estamos a monte.....gggg
Dende este mar canso de mareiras e azougamentos, dende esta costa agatuñada pola reiterada palidez da escuma, navego ó carrelo das ondas na procura de un mar inédito ¿Onde comenzará o mar? .... Non sei se darei albiscado o principio de tan grande beleza: a humidade que se afasta, a humidade que se achega. Tanto e tanto mar, e eu, navegando na terra. Paloma Díaz Andina Este e un poema de miña amiga Paloma Díaz Andina que se chama así "Navegando na terra" do libro con mismo título. Pois si, oxe foi así, navegando no mais asemellante a unha canoa rodante en medio de marexada de olas que viña do ceo; ¡a auga que poudo caer esta tarde!. Pero tamén deixaba descansos para sacudirse e seguir tirando cara a diante. O peor eran os carballos que con o vento comenzaron a sua autopoda e vanse desfacendo de eses ramallos vellos, secos e as veces podres; e que quedan por o medio dos camiños e non avisan cando baixan. Oxe oubo suerte, pois ademais, un dos carballos decidiu deitarse para sembre a veira do camiño, era un bo carballo. Tan bon que con aquela intenperie intratable xa taban dous operarios troceando n'el cando voltaba; con o que caía do ceo. O percorrido foi moi sinxelo o primeiro, paseo do Rato, dirección os Adais, pero con un desvío por a izquierda que me levou a veira do Miño hasta cerca da depuradora, logo metinme por o novo paseiño do Miño hacia os Montes de Hombreiro Infinito e por alí marqueime un pequeno circuito por as largas subidas que sempre baixamos e dando voltas para non perder o Norte, pois aquelo para min segue sendo todo novo; logo volta a depuradora, Caperucita, Albarro e para a Casa. Case sempre Navegando na terra, pero decirbos que soio me mollei unha vez, o sair, ningunha mais.
Como vedes había mais xente que tamen se tirou a correr. Daba gusto velos; algunhos por que sí, outros por o colesterol, outros por hábito, e outros por que o levamos nas venas ..... eu que sei.
Aquí fun por un carreiro que case me arrepentíon por a famos Autopoda do Carballo. Ainda que a Caperucita tiña hasta ramas con edras.
Foi unha boa experiencia en solitario, soio tábamos no monte os perros mais perros e como non as cabras mais cabras. Tanto e tanto mar, e eu, navegando na terra. Unha aperta Paloma.